De klok tikt richting 3 uur en hoe meer het richting 3 uur gaat, hoe donkerder het buiten wordt. Zul je altijd zien. Ik moet de fiets op om Ymke te halen, begint het te regenen!
Nyntha moest mee, dus ik dacht, dan de buggy! Als een enthousiasteling ging ik op zoek naar de regenhoes. Tot ik tot de ontdekking kwam dat die met de winterzak én de maxicosi op zolder netjes in een zak opgeborgen staat. “ZUCHT!”
Nou, dan de jas met muts aan! Nyntha uit de box, sokken en schoenen aan en de jas aan. Muts op.. Muts? Muts?! Geen muts! Argh! Nou dan solidair aan Nyntha, bril op de kast en Mama en Nyntha op de fiets. Verzopen als 2 katjes op het schoolplein aangekomen. En helemaal verkleumd.
Daar kwamen Eleni, Xanne en Ymke al snel aangerend. Net zo verkleumd als ik en we moesten nog naar huis fietsen.
En toen dacht ik aan vroeger. En ook wel een beetje aan die reclame van Pickwickthee. (Blijkbaar heeft het wel effect). Thuisgekomen heb ik de doorweekte jassen van Nyntha en mij op de kapstok gehangen, voor Nyntha een flesje warme melk gemaakt en voor Eleni, Ymke en mij een lekkere kop thee gezet. Gisteren had ik al wafels gebakken, dus een lekkere wafel erbij.
Eleni was al naar boven gesprint om in droge kleren te schieten.
En dan denk ik aan vroeger. Dan kwamen wij ook helemaal doorweekt thuis van school. Wij moesten wel wat verder fietsen dan de meiden nu. Dan kwam ik thuis, ging ik naar boven en trok ik een pyama aan. Ik had een soort onesie, maar dan anders. Volgens mij met hondjes. En dan van die grote dierensloffen eronder. En dan beneden bij Mam in de keuken een kop thee of een beker warme melk.
Dan was het ineens niet meer zo erg dat je even daarvoor 20 minuten in de stromende regen had gefietst.
En als ik nu naar de meiden kijk, lijken zij er net zo over te denken.
Een beetje ouderwets, een bakkie thee. Maar dan wel gezet met de waterkoker. Dus weer nieuwerwets; -)
