De kracht en de last van Social Media…

We kennen het vast allemaal. Er is weer een tas gevonden. Het verzoek of we het even allemaal willen delen. Massaal deelt iedereen het Facebookbericht en dagen, zo niet weken, zie je de tas voorbijkomen. Een klik op de foto brengt je bij het oorspronkelijke bericht en kan je wat informatie verschaffen over de stand van de zoektocht. En in 8 van de 10 gevallen is de eigenaar van de tas al lang en breed terecht, zijn er bloemen uitgewisseld. En soms is het bericht zelfs al 2 jaar oud. 

Vervelend! Want je zit er niet altijd op te wachten dat je tas na 2 jaar weer gezocht wordt. Maar ja, het oorspronkelijke bericht verwijderen helpt daar niet bij, want dat is nu het lastige bij Social media. Als er eenmaal iets opstaat war gedeeld is, is het nog niet zomaar weg.

Zo is het ook net vermissingen van mensen of dieren. Het gebeurd maar al te vaak dat vermissingen een jaar na dato (Lang leve de herinneringen) ineens weer opduiken. Soms is dat een goed iets. Dan komt er weer aandacht. Maar in veel gevallen juist niet! Het meisje wat toen wegliep zit nu veilig thuis aan tafel en wordt ineens geconfronteerd met een vermissing. “Huh? Maar ik ben thuis? Maham! Dat stond toch ook in dat bericht van vorig jaar?” Maar mensen lezen niet. Mensen delen klakkeloos. 

Lieve vriendjes, kunnen we bij n volgens deelbericht van iets wat gevonden of vermist is even naar de reacties kijken? Of het misschien al opgelost is? Of misschien gewoon al een heel oud bericht?