En ze gooide de wekker uit het raam….
Ow, dat was niet verkeerd eigenlijk! Voor hen die de blog van Nyntha gevolgd hebben die weten dat Nyntha in her Ziekenhuis heeft gelegen. Dus uitslapen of uhm.. Ja slapen op zich was niet gek! Hoewel we dit keer met Nyntha op tijd waren, is er echt nu wel weer even het besef dat je echt wordt geleefd op zo’n moment. Je kindje ligt in het Ziekenhuis en er is geen enkel besef van tijd. Het is gewoon alweer woensdag! Dadelijk gaan we naar huis en eenmaal thuis gaat het gewone leven ook gelijk weer van start. Er is geen tijd om even stil te staan bij de afgelopen dagen.
Xanne heeft vanmiddag kennismaking op het Raayland, vanavond is er informatie-avond voor de ouders. Morgen weer gewoon therapie. Huishouden, koken, boodschappen. Zaterdag gaat Erik met de meiden naar Mainstreet. Alles gaat gewoon door.
En ik zit nog met zoveel in mijn hoofd wat ziekenhuis aangaat. Ben nog aan het verwerken hoe het nu gaat met Nyntha en met alle informatie van de kinderarts.
Om nog te zwijgen over dat ik eigenlijk zelf nog aan het herstellen ben en het lopen van de afgelopen 3 dagen eigenlijk veel te veel was…
Maar positief denken: Nyntha is er redelijk goed aan en mag naar huis. De tijd is omgevlogen en we hebben ons hier niet verveeld. En hopelijk is dit dit jaar de laatste keer?
En thuis? We zullen doorgaan… Adem in, adem uit. En blijven herhalen…