Schreef ik nog niet zolang geleden dat ik verschrikkelijk op zag tegen alles wat maar met kerst te maken had, inmiddels verandert ons huis in “de hel voor de gene die de stroomrekening moet betalen” (Ow wacht, dat ben ik zelf!)
Toch wel een beetje op aandringen van Erik en de meiden begon ik deze week aan de kerstboom. De reactie van Nyntha wakkerde bij mij het gevoel van “Kerst” weer aan. Ze vond de boom Wauw! En toen zat er nog geen lampje in!
Inmiddels staat er een boom, met lampjes en ballen en slingers en een piek. En het engeltje uit het Kerstpakket wat we kregen in het Ronald Mc Donaldhuis vorig jaar.
Er hangen lampjes voor het raam en door de halve woonkamer (Ja, ons raam is geen 7 meter breed *kuch).
Een Kerststal met heul veul schaapjes, maar ook met lampjes. Een kerstster met verlichting die ik van mn moeder heb gekregen en die van mn Oma is geweest.
Een vaas met lampjes en ballen.
En ik heb t gevoel dat ik nog niet klaar ben. Alsof ik wil compenseren dat we vorig jaar niks hebben meegekregen van de Feestdagen en het daarom dit jaar over the top doen? Ofzo?
Maar ik heb toch wel een bijsmaak. Ik zit steeds met mn hoofd bij vorig jaar. Toen was Nyntha nu net geopereerd en was ze flink ziek nu. Stom hoe dat een loopje met je blijft nemen eigenlijk.
Maar nu, nu is Nyntha niet ziek! Nu is ze gezond en vrolijk en blij! En wij dus ook!
En nu probeer ik dus ook echt oprecht te genieten van de kerstversieringen.
En ach, als ik dan over the top ga, dan doe ik dat. Lekker puh! Ik mag dat. Ik doe het allemaal voor de kinderen! 😉