Een blog met een persoonlijke noot…

Na wat algemene blogjes ben ik eigenlijk wel toe aan een blogje met een persoonlijkere noot.

De afgelopen dagen waren voor mij (en de mensen om me heen) dagen dat ik echt op de automatische piloot heb gelopen, gedraaid en gefunctioneerd. Er is in de afgelopen dagen en weken zoveel gebeurd, dat ik eigenlijk amper er aan toe kwam om echt stil te staan bij wat er nu écht in me omging.

Je staat op, je doet de ochtenddingen,  zorgt dat de kinderen op school komen, belt de dingen die gebeld moeten worden, vloekt eens wat af hier en daar jankt een potje, stapt weer op de fiets om de kids te gaan halen. Tussendoor zit nog iets van boodschappen, koken, de was, het huishouden, geregel omtrent de WIA, de bedrijfsarts en ga zo maar door. Ow, ook ademhalen moet nog tussendoor niet te vergeten. (Niet geheel onbelangrijk)

Af en toe gebeuren er dingen waardoor je wereld even totaal op zijn kop staat. Althans, van binnen. Van binnen weet je even niet hoe je de dingen op een rij moet zetten. Weet je niet welke stap je moet zetten, welk telefoontje je moet plegen. Óf je überhaupt een telefoontje moet plegen. Van binnen word je opgevreten van verdriet en boosheid. Uiteindelijk luister je naar je gevoel en achteraf blijkt je gevoel het enige juiste te zijn. Je krijgt wel ff een keiharde trap na, maar word je niet elke keer sterker? En krijg je niet precies dat te verwerken wat je aankan?

Diep van binnen hoop ik dat we het nu een beetje achter de rug hebben. Dat we nu even rustig adem kunnen halen. Dat ik vanavond naar bed kan gaan en tegen Erik kan zeggen: “Ja, ik ben moe en nog wel wat verdrietig, maar verder gaat het wel.” In plaat van dat ik moet zeggen dat ik geen idee heb wat ik allemaal voel.

Mijn WIA-aanvraag is compleet bij het UWV. Dus dat stukje is in ruste. Het is nu letterlijk een kwestie van afwachten. Voor 30-12-2014 weet ik meer.

Even rustig ademhalen. Komend weekend zijn we weer heerlijk compleet met onze Bende van 5. Samen met alle meiden. Genieten met ons zevenen. En ondanks de drukte die dat met zich meebrengt, kijk ik ook al uit naar de gezelligheid.
Kom maar op weekend!!!