Ik zit veilig binnen, want buiten is t warm. Iets warmer dan bij lente hoort. Maar ik klaag niet! Ik geniet! Ik zie groen, ik zie bloeiende bloemen. Vlinders vliegen voorbij. En in onze pas veranderde puintuin zie ik roodborstjes, koolmeesjes, kraaien, merels en onze eigen duifjes.
Zoveel moois op die paar vierkante meter!
Maar ook aan de andere kant buiten zie ik zoveel mooie dingen! De mensen die voorbij lopen hebben vrijwel allemaal een blij gezicht, een glimlach. Je hoort mensen weer fluitend over straat en kinderen spelen weer buiten! En dát vind ik zo mooi van het wonen hier in t Brukske.
Zoals velen van jullie weten is t Brukske een multiculturele wijk. Een wijk waar vele culturen en nationaliteiten samen komen, samenwonen en samen leven. Waar de volwassenen vaak heel krampachtig doen en belachelijk moeilijk kunnen doen over de diversiteit van de mensen in ons land, kan ik intens genieten als ik naar ons speeltuintje kijk.
Gisteren was het moederdag. Er speelden zo’n 15 kinderen buiten. En ik zeg eerlijk dat ik jullie niet kan vertellen wie er bij wie hoorde. Wie er een zusje of een broertje was van wie. Het speelde met elkaar op de wip, in de zandbak en op de schommel. En als de kinderen elkaar niet begrepen, maakten ze het met handen en voeten begrijpelijk.
En DAT is in mijn ogen de kracht van kinderen. De openheid die er in kinderen heerst en ook wat de lente doet.
Ik hou ervan!
