In 2006 mocht ik Symphonica in Rosso al eens bezoeken in Arnhem in de Gelredome met Daniëlle. De herinneringen die ik toen maakte waren fenomenaal en onvergetelijk en heb ik vaak met Erik gedeeld. Hoeveel edities er ook volgden van Symphonica, ik heb altijd gezegd: “Als Marco hem zelf weer doet, wil ik er weer heen!!!!” En toen verscheen ineens in Maart die nieuwsbrief! Marco ging ZELF weer Symphonica doen! Erik twijfelde eigenlijk geen moment en zei gelijk dat hij samen met mij erheen ging. Hij wist hoe graag ik wilde en wilde die belevenis toch ook wel meemaken. Tickets in de pre-sale aangeschaft en toen begon het wachten. Dan ben je ineens net een puber, want dan tel je ineens maanden, weken en dagen af haha.
Wij zijn er klaar voor!
Anderhalve week voor het concert besloten we dat we niet na afloop nog naar huis gingen rijden vanuit Amsterdam, maar dat we een hotel gingen zoeken. Het werd het Fletcher hotel. Die grote ronde toren! Bizargaaf!
Het Fletcher Hotel. Wij zaten 15 (!) hoog!
Concertdiner vooraf, shuttlebus naar de Ziggodome. Alleen dat allemaal al vooraf met allemaal mensen die naar de Ziggodome gingen, zorgde dat je er nog meer inzat. Met 60 mensen in een touringcar naar de Ziggodome en dan en masse de Ziggodome in.
Ziggodome van buiten. Net voor we naar binnen gingen
En dan zit je daar, uitkijkend op één grote rode massa. Net als toen! Alleen nu samen met Erik. Erik die echt zijn ogen uitkeek, verbaasd van wat hij zag. ROOD!
Panoramaview van de Ziggodome
Even na kwart over 8 kwam de dirigent oplopen. Een teken dat het ging beginnen! Met een, meer dan, spectaculaire lichtshow opende Symphonica in Rosso. De hele Ziggodome was een onderdeel van de lichtshow. Alle ringen waren verlicht en namen deel. Zo wauw!
Marco startte met ‘Oud en Afgedankt’, een van zijn oudere, maar oh zo mooie en gevoelige nummers. Hij wist zijn nummers met lichtshows en filmpjes ondanks het grote geweld van de grote zaal zo teder bij je neer te leggen.
Jeroen van Koningsbrugge bracht Wit Licht ten gehore
Nummers die ik al jaren woord voor woord meezong, kwamen nu bij me binnen alsof ik ze voor het eerst hoorde. Tranen die over mijn wangen liepen tijdens het nummer (vergeef me als de titel niet 100% klopt) “Alles wordt mooier in zwart en wit”. Wellicht door het samen zijn met Erik? Het voorwoord van Marco? De combinatie ervan? De tekst kwam voor het eerst echt binnen.
Kippenvel. (Geen eigen foto)
Zucchero bracht mij even terug naar mijn jeugd. Naar de tijd dat Mam vroeger zijn cd’s draaide. Geen idee hoe oud deze man is, maar wat kan deze man zingen! En apart om de liedjes van Marco in het Italiaans te horen! (Of is t nu andersom? ;-))
Zucchero tijdens Domenica
Kim Spierenburg was ook een van de gastartiesten. Zij was voor mij onbekend, qua naam, maar Marco vertelde over haar dat ze een autoimmuunziekte heeft, maar wel enorm goed viool kan spelen. Doordat ze een aantal maanden geleden ineens haar pink niet meer kon gebruiken, moest ze haar eigen gecomponeerde vioolstuk opnieuw leren, maar dan met 4 vingers. Viool is niet mijn ding, maar met zo’n verhaal, luister je toch anders. Zij kreeg een applaus en een staande ovatie, minutenlang! Dat was echt om kippenvel van te krijgen!
‘Met een diepe buiging’ nam Marco afscheid.
Onze mobieltjes aan. En verlichten die zaal!
Het was een avond om NOOIT meer te vergeten. We hebben nieuwe herinneringen geschreven die we samen meenemen onze toekomst in.
Na een ritje door Amsterdam terug naar het hotel, nog even wat nagedronken in het hotel. Leuk gesprek gehad met 2 mensen die ook naar Marco waren geweest. En toen rond 2 uur doodmoe ons bed in. Met een prachtig uitzicht over Amsterdam gaan slapen om ’s morgens wakker te worden met datzelfde geweldige uitzicht.
Ons uitzicht vanuit de kamer/bed op 15 hoog!
Ons uitzicht bij nacht <3
Wat een weekend. Wat een avond. Echt met een gouden randje! ♡♡♡
