Op Twitter zag ik een blog voorbijkomen. Een blog van @deheldin (www.deheldin.nl). Haar blogs volg ik al langer. De ene keer blogt ze wat meer dan de andere keer en de ene keer herken ik me er meer in dan de andere keer. Het mooie vind ik dat ze vaak schrijft over wat anderen ook denken, maar niet durven te zeggen. Tenminste, dat vind ik haha.
Dit keer schreef ze over telefoonzombies en ik schrijf hier nu ook over met haar medeweten en goedvinden.
“Telefoonzombies” denken jullie misschien? Onbewust zijn we het waarschijnlijk allemaal. Tijdens een wandeling verdiept in Social Media op je telefoon. Tijdens het fietsen even een gesprek voeren op WhatsApp. Of misschien voor de echte daredevils onder ons zelfs appen en Social Media bezoeken onder het auto rijden. (NIET DOEN!)
Maar niet alleen als je actief deelneemt aan het verkeer.
Ik zat net in de trein (passieve verkeersdeelname) met Nyntha en keek om me heen. En dan pas besef je dat je ook dan al snel verandert in een telefoonzombie. Om me heen zat 95% in zn telefoon gedoken. Inclusief ik. Toen heb ik mn telefoon weggestopt en ben ik met Nyntha liedjes gaan zingen. (Die malloot op traject Roermond>Venray was ik dus! 😉)
Het deel op de fiets ben ik me laatst al bewust van gaan maken. Ik check voor ik op de fiets stap mijn telefoon. Daarna gaat mn telefoon in mijn tas of jas. En bij aankomst kijk ik nog een keer. Soms heb ik wel een stuiptrekking bij fantoomtrillingen lol. Die dingen trillen zelfs als ze niet trillen joh!
Nu moet ik me nog afleren om tijdens het wandelen constant op mn telefoon te kijken. De wereld om ons heen is zo mooi! Maar dan moet je het wel zien…
En wellicht gaat mn batterij dan ook wat langer mee 😂.
Ik ga, net als De Heldin, de uitdaging aan.
Doen jullie mee?