2022, bijna ten einde en waar ik vorig jaar de fut en energie en inspiratie miste om het jaaroverzicht af te maken, ben ik dit jaar ervan overtuigd dat het me wel gaat lukken. (Denk ik)
Januari:
Januari was een diverse maand. Een maand die we positief startten. Ha. Ha. Ha. We gingen 2021 tenslotte ook positief uit, dus die was niet zo verrassend. Nadat we dus allemaal de 2e keer positief testten, ons hier doorheen worstelden (de een fluitend en de ander hijgend en kuchend) kwamen we er uiteindelijk allemaal prima doorheen.
Januari was ook de maand waarin Xanne haar 18-jarige leeftijd mocht vieren. Een mijlpaal die ze heel klein vierde met een paar vriendinnen en haar vriendje Sep. Een leeftijd waar ze reikhalzend naar uit had gekeken om zoveel redenen o.a. omdat ze eindelijk een aanvraag kon doen voor de wijziging van haar achternaam. Die kreeg ze dan ook deels van ons cadeau voor haar verjaardag.
Het was ook de maand waarin Larissa opnieuw geopereerd werd. Een opname van een paar dagen in het Radboud en hierna mocht ze dan ook eindelijk dit traject volledig afsluiten. Een hoofdstuk afgesloten na een paar hele spannende dagen.
En om januari dan positief af te sluiten hadden we Nyntha die haar zwemdiploma A behaalde. Na een stop van 1,5 jaar door corona zwom ze zich er nu ontzettend snel doorheen, dus dit was heel erg fijn. Voor alle partijen.
Februari:
Februari was een korte, maar krachtige maand. Vrij rustig en dus vloog deze snel voorbij. Carnaval ging natuurlijk niet ongemerkt voorbij en Nyntha genoot ervan met volle teugen. Een echt feestbeest zit er verstopt in die jongedame.
Maart:
In maart rondde Xanne haar kappersopleiding af en mocht ze haar diploma in ontvangst nemen. Bij een diploma hoort natuurlijk weer een vlag. (En in het geval van een kappersopleiding hoort daar ook een hoofd bij. Misschien ietwat luguber, maar we hebben er enorm veel lol om gehad)
Daarnaast hadden Erik en ik weer een avondje uit gepland staan. We gingen voor het eerst naar Og3ne, in Venray. Daar vertelde de zussen dat ze een nieuwe tour hadden, in het Nederlands. Enthousiast als we waren boekten we kaartjes en de avond erna zaten we in Eindhoven bij Og3ne, zaten we in een hotel en hadden we een heerlijk weekendje weg. Dat was een prima impulsieve actie van ons, al zeg ik het zelf.
April:
Het vliegseizoen voor de duiven stond voor de deur, dus het leek ons een strak plan om af te gaan richten. Aangezien Pap al jaren prima had gespeeld op de Donderberg en daar voor de deur mooi de ruimte was om de duifjes los te laten, besloten we dát te doen. Duiven in de mand en los. Los.. Hallo, ga eens naar huis, uit Roermond. We weten dat het een mooie stad is, maar jullie mogen Roermond nu wel verlaten? Toe?
Helaas was dit echt een rampafrichting en we weten tot de dag van vandaag nog niet wat de oorzaak is. De enige theorie die we hebben, is dat er op het pleintje warmte hing en in de lucht boven juist een koele lucht en ze daardoor niet konden opstijgen. En als gevolg daarvan niet hoog genoeg kwamen om de richting te vinden naar Venray. Resultaat was wel een leeg hok..
April was ook de maand waarin Xanne en ik samen een tattoo lieten zetten. Voor ons beiden onze eerste, dus het moest er een zijn met een betekenis. (Anders ging ik niet). We kozen samen voor een tattoo met de coördinaten van het (ooit) Blijf van mn Lijf in Vlissingen. Exact de kamer waar ik met Xanne gezeten heb. Het golfje erboven staat natuurlijk voor de zee.
Mei:
Mei was een gekke maand. We hadden een paar intensieve maanden achter de rug waarin onderzoeken en ontdekken centraal stonden en waarin ook het besluit viel dat Nyntha haar basisschoolcarriére niet af zou maken op de Bongerd. Veel keuze voor andere scholen was er niet, want in de regio zat maar 1 school die passend was, dus de Aventurijn in Deurne (Leo-afdeling) werd de school voor Nyntha. In mei was dan ook het moment om voor ons én voor Nyntha om kennis te maken met school, klas en omgeving.
Daarnaast moesten we, na bijna 10 jaar onze auto inruilen, omdat deze inmiddels dermate veel mankementen vertoonde dat repareren net zoveel kosten waren als een andere auto. Leuk, zo’n grote auto op gas.. Maar we hebben er een hele mooie voor terug en Nyntha mocht mee voor de proefrit!
Juni:
Juni leek een keerpunt in het jaar. De maand startten we met het ophalen van onze nieuwe auto, die we natuurlijk gingen laten zien in Nuenen bij Opa en Oma. Aansluitend maakten we er daar een gezellige middag van in het park!
Daarnaast is het in juni traditiegetrouw tijd voor de Avondvierdaagse. Nyntha liep, voor de laatste keer, mee met de Bongerd en Ymke liep mee met Wauw. 3 Dagen de 5km en 1 dag de 10km samen met Sophia.
In juni kregen we ook eindelijk onze nieuwe keuken. Hoelang we daar al op aan het wachten zijn! Maar we zijn zo blij met de nieuwe keuken! Nog steeds, elke dag. Ik loop nog steeds blij mijn keuken in elke dag. (Waar een mens maar blij van kan worden he ;-).)
Juli:
Xanne ging in juli voor het eerst op vakantie naar het buitenland met vriendinnen. Naar Mallorca, met het vliegtuig! Wat een avontuur en wat een ervaring!
Voor Nyntha was het een maand van laatsten en uitstapjes. Uitstapje naar Kokkerelli, waar ik mee mocht en het afscheid van de Bongerd. Daarnaast was het ook voor ons het afscheid op de Bongerd. Na 5 kinderen zeiden ook wij gedag tegen zoveel leerkrachten die ons daar echt thuis lieten voelen.
Erik mocht meteen zijn laatste klusje uitvoeren ;-).
Augustus:
Augustus, het jaar vloog voorbij. Traditioneel begint augustus in Venray met de kermis. Dus een dagje met Nyntha en een dagje met Ymke.
Ook hadden we een dagje Roermond gepland, samen met Marijke, Yfke en Elin naar Kitskensberg. Ook Xanne en Hayley kwamen na om van een dagje jeugdnostalgie te genieten.
Voor ons gezin betekende augustus enerzijds weer een 18-jarige, want Eleni werd 18 jaar! Whoop, whoop! Anderzijds betekende augustus ook dat Eleni ging verhuizen. Eleni zou na de zomervakantie gaan studeren in Utrecht en met een waardeloze treinverbinding vanuit Venray, maar een prima verbinding vanuit Eindhoven, betekende dat dat ze naar Eindhoven verhuisde vanaf Augustus.
En zo bestond ons gezin ineens nog maar uit 6…
September:
September, een maand die ff totaal anders liep dan we gehoopt hadden. We begonnen heel voortvarend met de nieuwe start van het schooljaar. Nyntha en Ymke stapten vol goede moed in de taxi. Ymke naar de Berkenschutse voor 3Havo en Nyntha voor de start op de Aventurijn. Vol goede moed, omdat daar de uitdaging lag. Helaas was voor mij die 1e schooldag een dag waarin ik in het ziekenhuis belandde met een alvleesklierontsteking. Een spannende periode van in totaal 10 dagen, die uiteindelijk ook wel weer goed afliep. T bracht wel weer onrust voor de meiden.
Larissa en Eleni gingen in September naar Zandvoort voor de Formule 1 en zagen Max weliswaar niet winnen, omdat ze voor de zondag geen kaartjes hadden, maar hadden 2 hele toffe dagen op vrijdag en zaterdag.
Oktober:
In oktober hadden Erik en ik weer een avondje uit. We mochten Jim van der Zee weer eens horen zingen. Hoewel we hem heel graag horen zingen, was dit eigenlijk voor het eerst dat we het ietwat tegen vonden vallen. Mag je dat zeggen? Mjah, misschien wel. Niet z’n stem die tegenviel, integendeel. Die is gewoon geweldig, maar hij deed verzoeknummers en wilde z’n eigen nummers niet zingen terwijl die zo geweldig zijn. Dat is zo jammer. De mensen in het publiek die zijn muziek niet kennen zouden juist zijn muziek “moeten” leren kennen..
In oktober was het ook de maand waarin Nyntha bij de schaakvereniging startte. Ze schaakt al op school, maar zo kan ze nog vaker schaken en ze vindt het echt heel erg fijn en leuk.
November:
November liep het jaar langzaam ten einde. Corona is rustig, maar niet weg dus we vonden het wel belangrijk dat Nyntha toch ook beschermd was en ook de mensen om haar heen kon beschermen dus ze zou nu eindelijk haar 1e prik nemen. Het was even spannend, maar ze heeft hem genomen.
November was ook de maand waarin we halsreikend uitkeken naar de postbode, omdat deze het Koninklijk besluit zou brengen met de nieuwe achternaam van Xanne. Natuurlijk gaat zoiets hier in huis niet zonder slag of stoot en verloor Xanne begin november haar ID en ov-kaart, dus dat moesten we nog opnieuw aanvragen met alle kosten vandien, maar half november, net nadat de nieuwe ov en ID binnen waren kwam daar dan het Koninklijk besluit! En was het officieel. Xanne heet nu Xanne Bruls! Een lang gekoesterde wens.
December
December vloog voorbij. Een kerstviering hier, Kerst vieren in Nuenen en schaatsen op de schaatsbaan in Nuenen.
Vanavond is het Oud & Nieuw. Een oudjaarsavond die we vieren met Ymke en Nyntha thuis. Larissa en Eleni zijn in Eindhoven en Xanne is in Cuijk bij Sep en haar vrienden en vriendinnen. Top2000 staat hier aan, hapjes liggen in de koelkast en wij krijgen de avond wel om zo. Moe zijn we al, dus tot 12 wakker blijven wordt een uitdaging ;-).
2023 is weer een nieuw jaar waarvan we natuurlijk nog geen idee hebben wat het ons gaat brengen. We weten wel dat Larissa op zichzelf gaat en 2023 dus weer een kind minder wordt en we nog met 5 zijn. Verder is alles nog afwachten. Is dat erg? Nee. Ga ik roepen dat het “altijd beter kan”? Echt niet. Ik heb namelijk geen idee of het beter of slechter kan. Ik vond 2022 eigenlijk wel meevallen. Het had zijn ups en downs, maar voor mijn gevoel waren er slechtere.
Ik wens jullie in ieder geval een prachtig 2023, vol gezondheid, liefde en kracht. Heb lief, lach en geniet van de kleine dingen.
Tot volgend jaar!