Vriendschap. Een woord wat er is in vele vormen en eigenlijk iets wat voor iedereen een andere betekenis heeft. En sterker nog. In mijn ogen is een vriendschap in elke fase van je leven een ander soort vriendschap. Eigenlijk ook logisch. Als klein meisje (want ooit was ik een nog kleiner meisje) had ik andere vriendschappen als nu.
Ik denk wel eens terug aan het vriendinnetje wat ik had in de kleuterklas. S. Als ze mijn blogs leest viaFacebook, zal ze zich hier vast in herkennen, want op Facebook zijn we nog vrienden. In het werkelijke leven weten we eigenlijk weinig van elkaar. Maar vroeger? In groep 1 en 2? Onafscheidelijk! Samen spelen in de poppenhoek, bij elkaar macaroni eten, samen afspreken. Ja, we waren hartsvriendinnen! Ik kijk er echt met een warm gevoel op terug!
Na S kwamen meerdere vriendinnen die eigenlijk wel bleven tot aan het voortgezet onderwijs. Op het Broekhin kwamen we elkaar ook tegen en trok ik met sommigen van hen ook nog op. En hoe hard je ook beloofd elkaar daarna op te zoeken, je raakt elkaar kwijt.
Op 1 vriendin na. Die kwam ik in juni dit jaar tegen in het AZM toen Nyntha daar lag vanwege haar operatie. Zij is inmiddels bijna afgestudeerd als internist. Een weg die ik ook zo passend vind bij haar.
Na al die jaren herkenden we elkaar gelijk en het is gelijk weer die *klik*. Een klik die er denk ik hoort te zijn in een vriendschap. Iets unieks en moois.
Na een kort gesprekje ging zij naar haar patiënten en ik naar mijn dochter. Ieder zijn eigen weg.
En dan heb je je schoolperiode na de MAVO. Verzorging deed ik. Ook daar had ik vriendinnen, maar dat was anders. Ik wilde anders zijn, dus deed me anders voor. Ik wilde niet meer het pispaaltje zijn. Een van de vriendinnen van toen heb ik ook nog steeds in mijn lijstje van Facebook, M. Verder niet echt contact, maar toch leuke herinneringen aan.
En dan heb je de vriendinnen die alle periodes overleven buiten school, maar na een verhuizing verwateren contacten . Maar uit je leven wil je ze niet. Want de herinneringen die je samen hebt, heb je samen gemaakt en die wil je koesteren. En die herinneringen gaan al zoveel jaar terug….
En nu.. nu ben ik volwassen, moeder, partner, woon ik in Venray en kijk ik naar de vriendinnen in mijn leven. En prijs ik me echt gelukkig en dankbaar met de vriendinnen in mijn leven. Sommigen zijn er al ruim 10 jaar, sommigen nog niet zo lang. Elke vriendschap is uniek op haar eigen manier. Elke vriendschap heeft haar eigen unieke plek in mijn hart en elke vriendin zou ik niet meer willen missen.
En ik denk dat elke vriendin wel weet dat ik haar bedoel.
Maar ik zal er vandaag ff 1 uitplukken. Gewoon, omdat t 21 November is en omdat het vandaag 4 jaar geleden is en zij toen kennis kwam maken als gastouder aan mijn deur. En ik hoor het gastouderbureau nog zeggen dat we eigenlijk geen match waren, maar dat was misschien maar goed ook, want dan werden we tenminste geen vriendinnen.
Muwhahahaha.
Ennuh Tanja… Misschien zien we elkaar niet zo vaak. Dat t even duidelijk is dat jij net zo’n lieve vriendin bent als de vriendinnen die ik wel vaker zie! 😉
Lieve lieve dinnetjes, waar jullie ook allemaal zitten in ons landje, dankjullie wel voor jullie vriendschap. En ook al zien we elkaar niet zo vaak als we dat zouden willen, weet dat ik heel blij ben met jullie vriendschap! 💓
