Vorige week was het weer zo’n onvermijdelijke dag die elk jaar terugkomt. Je wordt een dagje ouder. Vorig jaar keek ik er echt als een berg tegenop. Ik ging de ’20 verlaten en ging naar de 30.. Dit jaar werd ik 31. Ik kon me er druk om maken, maar het is nu niet dat ik er ook maar IETS kan veranderen. Ouder word ik toch! Dus vrijdag bereikte ik de 31-jarige leeftijd. Wakker gekust door mijn lief, gefeliciteerd door de meiden en de dag kon beginnen. Vrijdag vierden we mijn verjaardag niet. We aten wel macaroni-ala-Sammy, maar verder niks speciaals.
Zaterdag daarentegen. Zaterdag vierden we mijn verjaardag. Die dag zou ik bezoek krijgen van mijn liefste vriendjes en vriendinnetjes en een aantal uit mijn lieve familie. Maar pas toen iedereen er was, besefte ik me hoeveel bijzondere vrienden ik had! Ikhad zelfs stoelen te weinig! Beetje stressig was het wel en een beetje gehaast om alle stoelen schoon te krijgen en opgezet, maar uiteindelijk had iedereen een plek. Met behulp van de lieve meiden, gezorgd dat iedereen ook voorzien was van wat te drinken.
De cadeautjes die ik kreeg waren stuk voor stuk bijzonder. Allemaal wel iets wat gewoon perfect bij me pastte. Vlinders! Ik heb er wat mee en de mensen om me heen wisten het. Stuk voor stuk brachten ze me iets mee wat mijn huis en tuin alleen maar huiselijker, mooier en meer van mij maakt. En Erik? Erik die accepteert mijn vlindertjes. Al heeft hij weinig keus!
Deze verjaardag heeft me echt doen beseffen, wat ik werkelijk voor bijzondere mensen om me heen heb. Wat ik werkelijk voor speciale mensen heb in mijn leven. Wat ik een gelukkig mens ben met deze lieve bijzondere mensen om me heen en dat alles relatief is. Al zijn er dagen dat ik beel, dat ik mezelf, de dingen in mijn leven en mss zelfs mijn leven vervloek. De mensen om me heen, hebben me zaterdag laten zien dat ze er zijn.. BEDANKT!