21 december 2020. Kerst sluipt heel langzaam dichterbij. De kerstboom staat, de lampjes branden. Cadeautjes zijn in huis.
Maar dit jaar is Kerst anders. Raar. En hoezeer we ook proberen om Kerst gewoon Kerst te laten zijn, door gewoon te gourmetten, door gewoon de boel te versieren, door gek te doen op Kerstmuziek en te stemmen op de Top2000. Er ligt een heel gek jaar achter ons.
Een jaar waarin we de mensen die we lief hadden niet mochten knuffelen, wat zeg ik? We mochten niet eens bij elkaar op bezoek! Een jaar dat in het teken stond van ziek, gezond en angst voor ziek zijn en worden. Een jaar dat in het teken stond van cijfertjes en getallen. We leerden nieuwe woorden, betekenissen en een mondkapje werd deel van onze vaste routine.
2020 staat voor altijd in ons geheugen gegrift als het jaar van corona. En we kunnen alleen maar heel hard hopen dat 2021 een jaar wordt waarin corona op z’n minst het jaar wordt waarin we corona kunnen “verslaan”.
Het vaccin is goedgekeurd. Komt eraan en wordt gefaseerd aan de mensen toegediend in de hoop dat we ons oude normaal terugkrijgen.
Voor nu kijken we naar een Kerst die we nooit meer zullen vergeten. Een Kerst met ons gezin. Met onze meiden, samen. Samen tijd doorbrengen. En we hopen dat de rest van Nederland dat ook doet, zodat de cijfers dalen, besmettingen afnemen en we daarna weer langzaam uit de lockdown mogen. De kinderen weer naar school en het gewone leven weer op gang komt.