Dit is t wel zo’n beetje. Het enige echte verschil met mijn blog van Maart is dat de scholen nu wel (nog) open zijn en ook de contactberoepen gaan nog door. Maar verder zitten we inmiddels in een gedeeltelijke lockdown en is de tweede golf een feit.
2020 is echt met stip het meest bijzondere, bizarre en extreme jaar dat ik, tot op heden, heb meegemaakt. Dat mondkapjes bij je dagelijkse “sleutels, telefoon, pinpas, mondkapje” zijn gaan horen. Dat we het vreemd vinden als op tv mensen dicht bijelkaar staan en we naar de tv roepen: “Anderhalve meter!!” En dat wij, in ons gezin, geen Gezondheid meer zeggen, maar “NEE!” schreeuwen als er iemand niest… Zo is 2020 geworden.
We gaan enkel nog naar t dorp als we echt iets moeten hebben en dan gaan we met een lijstje. Met daarop wat we nodig hebben en de winkels waar dat te koop is. En áls het online kan, betaalbaar, doen we dat, want we willen geen risico lopen. Alles top, maar dit is natuurlijk funest voor de stenen winkels in het dorp.
2020 is een ellenlang jaar. Morgen begint November en we gaan er weer voor. Kerst staat bijna voor de deur en we trachten van elke dag weer iets bijzonders te maken. Want uiteindelijk is dat toch ook zo? We zijn er. We maken dit mee. We kunnen dit later navertellen! En 2020 too shall pass.
Nog ff doorbijten en dan is t 2021. Zou dat een beter jaar worden?