Wie kent ze niet eigenlijk he. Er wordt om gelachen, maar Pickwick riep ze ooit in het leven als ijsbreker. Als je op een feestje zit en je weet niks te zeggen, dan had je ineens een vraag die je kon stellen. En hier in huis zijn ze stiekem best populair. Ymke wilt altijd even kijken welke vraag er op mijn theezakje staat en heel heel stiekem zet zo’n vraag mij toch ook altijd even aan het denken.
Zo ook de vraag van mijn opwarm-theekopje van vanmiddag;
Ik ben niet zo avontuurlijk aangelegd. Saai ben ik niet en ik ga gerust last minute met je iets geks aan, maar bungee jumpen of skydiven is niet aan mij besteed. Dus toen ik net deze vraag zag staan, moest ik even nadenken. Een avontuur. Was is mijn grootste avontuur. En weet je, ik word daar eigenlijk heel zoetsappig van, want mijn grootste avontuur is denk ik toch mijn/onze verhuizing naar Venray in 2011.
Na een relatie van pas 8 maanden, met mijn kinderen, vertrekken uit mijn stad. Naar een dorp waar ik niks kende. Om samen te gaan wonen met een man met 2 kinderen om samen een gezin te gaan vormen. Om samen opnieuw te beginnen. Waar gíngen we aan beginnen!
Maar als ik nu, na 9 jaar, terugkijk naar ons avontuur, dan kan ik wel met trots zeggen dat we het genailed hebben! Wij gingen dat avontuur aan en misschien was het gekkenwerk, maar we hebben het tot een succes gemaakt. We hebben onze meiden een thuis gegeven. Wij zijn gegroeid. Zij zijn gegroeid. Ons gezin is gegroeid. En Venray voelt, in ieder geval voor mij, als thuis. Ik kan natuurlijk niet spreken voor de rest.
En nee, het was niet makkelijk. Maar als het makkelijk was geweest, was het geen avontuur geweest.
En vertel eens? Wat was jouw mooiste avontuur?
